| حضرت جواد(عليه السلام ) در چهارسالگى به شدّت در غم و اندوه غوطهور شده، پدربزرگوارش از سبب همّ و غمش مىپرسد. از مصيبتهاى اهل بيت و انتقام آن در عصر ظهور ياد مىكند. آن وجود نازنين مىفرمايد : فَإذا دَخَلَ الْمَدينَةَ أخْرَجَ اللّاتَ و العُزّى فَأَحْرَقَهُما؛چون وارد مدينه منوّره بشود، آن دو بت پليد قريش را از خاك بيرون مىآورد و مىسوزاند. |